Przygotowując się do napisania powieści „Wyprawa po śmierć”, historii, która rozgrywa się współcześnie, ale i w zamierzchłej przeszłości, czerpałem pełnymi garściami z bogatej skandynawskiej mitologii. Jeden z wątków bowiem, dotyczy wyprawy grupy śmiałków do piekła wikingów, domu bogini Hel. Przy tej okazji wojowie, wśród których nie wszyscy są w pełni ludźmi, natrafiają na przedmioty mocy.
To świetna okazja by przedstawić kilka z nich.
Brisingamen (Naszyjnik Brisingów) – wykonany ze złota przez Brisingów - czterech krasnoludów ze Svartalfheimu: Alfrigga, Berlinga, Dvalina i Grerra. Niektórzy podają, iż był bursztynowy. Bogini Freja - bóstwo miłości i seksu - tak bardzo chciała go mieć, iż w zamian oddała się każdemu z twórców. Kiedy Freja zakładała tę ozdobę, żaden mężczyzna nie mógł się jej oprzeć. Brisingamen miał mieć też właściwość dawania zwycięstwa armiom w bitwie.
Gelgia – łańcuch połączony z Gleipnirem. Znajdował się na porośniętej wrzosami wyspie Lyngvi, która zmieniała swoje położenie i tylko raz w roku, w pierwszą pełnię księżyca, można było ją odnaleźć. Takie środki ostrożności były niezbędne, bowiem więźniem był syn Lokiego i ludożerczyni Angerbody – Fenrir (staronord. Mieszkaniec Bagien). Według nord. mitologii, do końca świata (Ragnarök) wespół z Glepnirem miał pętać tego potężnego wilka.
Gleipnir – magiczny sznur wykonany przez krasnoludy z Niðavelliru (to tylko jedna z nazw tego swiata). Bogowie dwukrotnie pętali Fenrira potężnymi żelaznymi łańcuchami i dwukrotnie zrywał je syn Lokiego. Postawiono więc przez mieszkańcami Świata Ciemności zadanie wykonania takich pęt, które utrzymają bestię w ryzach. Tak powstał Glepnir, z pozoru cienki i słaby niby atłas. Został wykonany za pomocą czarów: z tupotu kocich stóp, brody kobiety, korzenia góry, ścięgien niedźwiedzia, oddechu ryby i śliny ptaka.
Bogowie postanowili związać na zawsze Fenrira ze strachu przed jego ogromną siłą. Zresztą, wiadomym było, iż w czasie ostatniej walki bogów z olbrzymami - w dzień Ragnarök - to właśnie potomek Lokiego pożre Odyna. Zostanie zabity przez syna Odyna - Widara, ale to marne pocieszenie.
Na początku wykonano przy pomocy czarów dwa łańcuchy: Løding i jeszcze mocniejszy Dromi. Potwór bez trudu je rozerwał. Pod pretekstem przetestowania jego siły założono bestii wyglądający bardzo niepozornie magiczny sznur. Wilk zwęszył podstęp i pozwolił się związać tylko pod warunkiem, że jeden z bogów włoży mu do paszczy prawą dłoń. Zgodził się na to Tyr - bóg wojny, walki i siły, a także honoru, prawa, sprawiedliwości. Po tym zdarzeniu, zwany Jednorękim. Fenrirowi założono pęta, których tym razem nie był w stanie zerwać.
Gungnir (Gungni, Gungner albo Gungrir) – nazwa jednej z zawsze trafiających w cel włóczni Odyna. Według Skáldskaparmál Snorri Sturlusona, włóczni tę wykonały Krasnoludy pod kierunkiem Dvalina. Jako ciekawostkę podam, że broni tej szukali Niemcy podczas II wojny światowej, a konkretnie nazistowska organizacja Ahnenerbe.
Hliðskjálf (Lidskjalv) – w mitologii nordyckiej tron Odyna znajdujący się w Asgardzie, pozwalający zobaczyć bogu, co dzieje się we wszystkich dziewięciu światach. Pomagały w tym też kruki: Huginn (st.nord. Myśl) i Munin (st. nord. Pamięć).
Hrunting – magiczny miecz podarowany Beowulfowi przez Unfertha - thegna duńskiego lorda Hrothgara. W poemacie Boewulf, bohater używa tego miecza zwanego w walce przeciw matce Grendela.
Nagelfar, Naglfar – statek zbudowany z paznokci zmarłych, na którym w dniu Ragnarök przypłyną wrogowie bogów. Komendę nad Naglfarem obejmie olbrzym Hrym, a przy jego sterze stanie Loki. Aby opóźnić przybycie okrętu, jak wyjaśnia Snorri, jeśli ktoś umrze z długimi paznokciami, należy mu je obcinać.
Quernbiter – miecz zdolny przeciąć na pół kamień młyński. Do Quernbiterów należał między innymi Tyrfing, broń wykuta przez krasnoludy dla wnuka Odyna.
Skidbladnir (Skithblathnir, Skipbladnir) – statek boga Frejra, który można było składać tak, iż mieścił się w kieszeni. Słuchał głosu swojego pana, a w czasie rejsów miał zawsze sprzyjający wiatr.
Tyrfing – magiczny miecz opisany w Eddzie Starszej, w wierszu Przebudzenie Angantýra.
Svarflamiemu - królowi Gardariki (st. nord. Kraj Grodów) i wnukowi Odyna, udało się uwięzić krasnoludów: Dvalina i Durina. W zamian za uwolnienie, zmusił ich do wykucia mieczaQuernbiter, który nigdy nie mija celu oraz przetnie w pół kamień młyński kamień. Więźniowie wykonali zadanie, jednak z zemsty rzuciły na broń przekleństwo: za każdym razem, kiedy miecz został dobyty, musiał utonąć w ludzkiej krwi. W końcu, od tego oręża zginął sam Svarflami.
Megingarder (Megingjardir, Megingjord,) – magiczny pas Thora, podwajający siłę właściciela, jeden z trzech największych skarbów tego boga. Dwa pozostałe to: młot Mjölnir i opancerzone rękawice.
Źródło: http://mityczne.pl/thor/
Żelazne rękawice Thora - Rękojeść Mjölnira była bardzo krótka. By zrównoważyć tę niedogodność, Thor musiał nosić żelazne rękawice Járngreipr.
Przyczyną takiej budowy młota był prawdopodobnie Loki. Gdy twórca Mjölnira krasnolud Eitri brat Brokkra pracował nad tym orężem, został ugryziony w oko przez bąka (Loki potrafił zmieniać postać).
Buty Widara, syna Odyna. Pozwalały właścicielowi chodzić po powietrzu.
