top of page
Szukaj
Zdjęcie autoraRadosław Lewandowski
16 gru 20173 minut(y) czytania

Powieść sf "Yggdrasil Struny czasu"

Zaktualizowano: 11 gru 2018

Jak wyglądałoby życie ludzi współczesnych wyrwanych z bezpiecznych objęć cywilizacji? Czy sam umysł stanowi na tyle efektywną broń, by zapewnić przewagę w walce toczonej w środowisku pierwotnym, w czasach gdy największym i najgroźniejszym drapieżnikiem wcale nie był człowiek?

„Yggdrasil. Struny czasu” to pierwszy tom sagi powieściowej spod znaku fantastyki, sf i powieści drogi. Główny wątek „Strun czasu” stanowią zmagania kilkudziesięcioosobowej średniowiecznej społeczności przeniesionej przypadkowo i bezpowrotnie w okres paleolitu środkowego. Słowiańscy wieśniacy trafiają w czasy, gdy po ośnieżonych równinach dzisiejszej Europy wędrowały olbrzymie stada reniferów, tabuny dzikich koni i ciągnące w ślad za nimi drapieżniki. Potężne i wielkie jak góra mamuty nie miały godnych siebie przeciwników – z wyjątkiem mrozu i prymitywnych słabo uzbrojonych łowców, dla których polowanie nie było sportem, ale walką o przetrwanie i którzy równie często występowali w roli myśliwego co ofiary.

Wraz z mieszkańcami wioski w przeszłość zostaje przeniesiony niewielki oddział wikingów, najemników, których Thor wystawił na najcięższą próbę w drodze do Walhalli. To głównie oczami ich wodza, Eryka, obserwujemy toczące się wydarzenia. A wraz z nami widzami są ludzie z przyszłości... Bowiem w tle tej pasjonującej historii toczy się inna i nie tylko ci temporalni podróżnicy, ale cała ludzkość, co tam ludzkość – cały wszechświat „staje” na krawędzi zagłady.



Recenzje:

"Prawdę mówiąc… to jeden z najlepszych pomysłów, na jakie ostatnio natknęłam się w polskiej literaturze fantastycznej".

"Lewandowski natomiast wykorzystał ją [tematykę podróży w czasie] w sposób, można powiedzieć, wyjątkowy (...)wszystko ma tutaj swoje fabularne, sensowne uzasadnienie i, mówiąc kolokwialnie, naprawdę posiada ręce i nogi. Mnie osobiście ujęło i zauroczyło!"

„Długo myślałem jak ocenić ten dwu ksiąg, na pewno pozytywnie ale w jakie słowa ubrać swoje myśli? W ostatnich latach mamy zalew książek opartych na krasnoludkach i smokach lub najazdach obcych, gdzie wszystko jest przewidywalne i takie od linijki. Gdzie po przeczytaniu jednego tomu wiesz co będzie w drugim. Dlatego cenię autorów o takich otwartych (ja to się mówi) umysłach, autorów o zaskakujących pomysłach. Którzy jednym rozdziałem potrafią sprawić że szczęka opada albo ryjesz na głos klepiąc po udzie. Lewandowski ze swoim Yggdrasil właśnie taki jest. Z każdym rozdziałem coraz więcej wątków, coraz bardziej szalone pomysły (…).”

Z zainteresowaniem i zaciekawieniem sięgnąłem po książkę zatytułowaną „Yggdrasil. Struny czasu” i nie rozczarowałem się. Mamy tutaj niezłą, fantastyczną jazdę po bandzie, a takie literackie fazy po prostu uwielbiam. Autor ma zamiar zrobić z tego cykl, który zapowiada się bardzo ciekawie, a więc to dopiero początek atrakcji i nieźle zakręconego miksowania konwencjami literackimi. (...) Podsumowując autor ma ciekawy pomysł na świetną książkę i go realizuje, i jak mam nadzieję, pozostałe części cyklu będą przynajmniej równie dobre, a nawet lepsze. Warto przeżyć tą fascynującą przygodę literacką czytając pierwszą część cyklu. Książka mi się spodobała, dalej mam zamiar kontynuować czytanie cyklu. Naprawdę warto

Dość napisać, że po wprowadzeniu, w trakcie którego miałam ochotę wyłączyć czytnik i więcej nie wracać do powieści, nastąpiła część, dzięki której chcę - a nawet muszę - sięgnąć do drugiej części Yggdrasila. (...) Nie wiem ile czasu Radosław Lewandowski poświęcił na przygotowanie się do napisania powieści, ale opisy paleolitu jakie stworzył mocno oddziaływały na moją wyobraźnię. (...) Bardzo podobała mi się części książki poświęcona Erykowi, nie tylko przedstawiona przyroda, zwierzęta, ale nawet opisy walk, za którymi normalnie nie przepadam. Ciężko się było oderwać od powieści.

„Prolog wita nas pięknym i czystym science fiction. (…) W czasie lektury całej powieści nie mogłam nie dostrzec wspaniałych podobieństw do mojego ukochanego sir A. C. Clarke'a i jego wyśmienitej "Odysei czasu". (…) Autor postanowił choć trochę stylizować język na dawny, by zbudować lingwistyczny klimat. Używa także staropolskich oraz nordyckich wyrażeń, które czasami są tłumaczone w bardzo interesujący i nowatorski sposób wpisany w fabułę powieści. (…) Ogólnie rzecz biorąc, powieść jest bardzo interesująca i dobrze napisana”.

http://dune-fairytales.blogspot.com/2015/03/yggdrasil-struny-czasu-radek-lewandowski.html

22 wyświetlenia0 komentarzy

Ostatnie posty

Zobacz wszystkie

Comments

bottom of page